„Tradycje od pokoleń. Niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce” - w Muzeum Zamkowym w Sandomierzu otwarto wyjątkową wystawę
Na wystawie możemy zobaczyć to co najważniejsze i związane z niematerialnym dziedzictwem kulturowym. Zespół ludzi czuwający nad niematerialnym dziedzictwem, ale i regionalnych depozytariuszy w tym:
- Perebory - nadbużańskie tradycje tkackie,
- Zwyczaj dunajowania w Łukowej i okolicach,
- „Turki” Grodziskie,
- Flisackie tradycje w Ulanowie,
- Brodaczy ze Sławatycz – zwyczaj pożegnania starego roku,
- Plecionkarstwo w Polsce
- oraz opisy dotyczące samego niematerialnego dziedzictwa kulturowego.
„W przypadku niematerialnego dziedzictwa nośnikiem pamięci nie są mury, obiekty, forma architektoniczna, ale człowiek, który to dziedzictwo pielęgnuje” – powiedziała w piątek 19 maja otwierając wystawę na dziedzińcu Zamku w Sandomierzu - dyrektor Narodowego Instytut Dziedzictwa dr hab. Katarzyna Zalasińska. „Bez poczucia dumy ze swojej lokalności, tego, co otrzymaliśmy od swoich ojców i dziadów, nie uda się zachować niematerialnego dziedzictwa kulturowego” - dodała Dyrektor Instytutu.
Wystawa została objęta honorowym patronatem Polskiego Komitetu do spraw UNESCO.
Terminy i miejsca prezentacji wystawy:
- Poznań – 29 kwietnia 2023, dziedziniec Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej,
- Sandomierz – 19 maja 2023, dziedziniec Muzeum Zamkowego w Sandomierzu,
- Łódź – 5 czerwca 2023, dziedziniec Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego,
- Katowice – 22 lipca 2023, teren Muzeum Śląskiego,
- Niemodlin – 15 sierpnia 2023, Zamek w Niemodlinie,
- Ostrołęka – 21 września 2023, Muzeum Kultury Kurpiowskiej.
Niematerialne dziedzictwo kulturowe obejmuje formy ludzkiej aktywności z zakresu kultury społecznej i duchowej. Według Konwencji UNESCO z 2003 roku w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego jest ono definiowane jako: praktyki, wyobrażenia, przekazy, wiedza i umiejętności – oraz związane z nimi instrumenty, przedmioty, artefakty i przestrzeń kulturowa – które wspólnoty, grupy i w niektórych przypadkach jednostki uznają za część własnego dziedzictwa kulturowego. To niematerialne dziedzictwo kulturowe, przekazywane z pokolenia na pokolenie, jest stale odtwarzane przez wspólnoty oraz grupy w relacji z otoczeniem i zapewnia im poczucie tożsamości oraz ciągłości, przyczyniając się w ten sposób do wzrostu poszanowania różnorodności kulturowej i ludzkiej kreatywności.
Krystian Szczepański