Muzeum Historyczne – Pałac w Dukli – poleca PIK Podkarpacki Informator Kulturalny - PIK

Wystawy stałe:

• Z dziejów Dukli i dukielskiego zespołu pałacowo-parkowego
• Z walk w Karpatach w okresie I i II wojny światowej
• Skansen broni ciężkiej (dziedziniec Muzeum)

O PAŁACU DUKIELSKIM

Zabytkowy zespół pałacowo-parkowy z II połowy XVIII wieku, w którym mieści się Muzeum, jest jednym z najokazalszych obiektów architektonicznych w Dukli. W ciągu wieków budowla ta przechodziła trzy fazy gruntownej przebudowy. Około połowy XVI w. powstał tu zamek renesansowy, prawdopodobnie za sprawą ówczesnego dziedzica Dukli Jana Jordana herbu Trąby. W następnym stuleciu zamek popadł w ruinę. Dopiero w latach 1636-38 staraniem nowego właściciela, Franciszka Bernarda Mniszcha (brata carycy Maryny), został odbudowany w obrębie fortyfikacji bastionowej w typie włoskiego „palazzo in fortezza”. Pracami wykończeniowymi zajął się jego wnuk – Józef . Kolejny okres przebudowy wiąże się z ostatnim sukcesorem z linii dukielskiej Mniszchów – kasztelanem krakowskim Jerzym Augustem Wandalinem i jego żoną Marią Amalią z Brühlów (córką Henryka Brühla, ministra skarbu na dworze saskim). Mniszchowie, wzorując się na modzie francuskiej, przekształcili warownię w założenie pałacowo-parkowe, tworząc późnobarokową rezydencję magnacką w typie „entre cour et jardin”. W latach 1764-78 pałac należał do ważnych ośrodków życia kulturalnego i politycznego w ówczesnej Polsce. Po śmierci Jerzego i Amalii Mniszchów rezydencja przeszła w ręce Ossolińskich, następnie Stadnickich, a wreszcie Męcińskich. Po zniszczeniach pałacu wywołanych pożarem i pobytem wojsk rosyjskich, Cezar Męciński i jego syn Adam podjęli w 1875 roku prace budowlano-rekonstrukcyjne. Wprowadzone wówczas zmiany spowodowały zatarcie oryginalnych cech budowli. Męcińscy wzorując się na ogrodach angielskich, przeobrazili także park, nadając mu naturalistyczny wygląd. W 1925 r. pałac przeszedł na własność Tarnowskich, po wojnie znacjonalizowany, w 2012 roku powrócił do rodziny Tarnowskich.

Więcej informacji na stronie Muzeum.