Katarzyna Kukiełka (Kraków) „W blasku jazzu” – wystawa fotografii
„W blasku jazzu” – wyjątkowa wystawa w Galerii Fotografii Miasta Rzeszowa
Wystawa „W blasku jazzu” to moja opowieść o muzykach, dźwiękach i emocjach zaklętych w rytmie jazzowej improwizacji. To próba zrozumienia muzycznej materii i ujarzmienia scenicznego światła. Wystawa jest efektem wieloletniej pasji i miłości do fotografii i muzyki. Jest dialogiem dwóch sztuk, korelacją między obrazem i dźwiękiem. Zaprezentowane fotografie to dokumentacja zjawisk muzycznych zarówno dużych festiwali jazzowych, jak i mniejszych lokalnych koncertów, zarejestrowanych w ciągu ostatnich pięciu lat. Wystawa jest okazją do przedstawienia sylwetek wielkich artystów, a także debiutantów w procesie ich twórczości muzycznej.
Nazywam się Katarzyna Kukiełka. Urodziłam się w 1988 roku w Tarnobrzegu, gdzie wychowałam się i uczęszczałam do szkół. W tym mieście rodzinnym biorą początki mojego zainteresowania sztuką. Od małego uczęszczałam na zajęcia prowadzone w Tarnobrzeskim Domu Kultury – śpiew, zajęcia recytatorskie czy malarskie. Obecnie mieszkam i pracuję w Krakowie. Swoją przygodę z fotografią zaczęłam w dzieciństwie, pstrykając zdjęcia kompaktowymi aparatami na kliszę. Później pojawiła się pierwsza cyfrówka, lustrzanka, a z tym coraz bardziej świadome tworzenie obrazów. Od kilku lat zajmuję się fotografią zawodowo i hobbystycznie. Tematami moich zdjęć najczęściej stają się portrety i reportaże. W 2012 roku z wyróżnieniem ukończyłam krakowską Szkołę Kreatywnej Fotografii dyplomem „Ocalona”, poruszającym temat kobiecości amazonek – kobiet po przebytej walce z chorobą. Lubię obserwować ludzi, bo każdy człowiek ma do opowiedzenia jakąś historię. Niepowtarzalną i wyjątkową, wartą uwiecznienia. Muzyka, taniec, poezja – często stają się źródłami inspiracji. Muzyka, nigdy przypadkowa, jest nieodłącznym elementem mojego życia. Z przyjemnością realizuję fotoreportaże koncertowe, sesje nagraniowe, materiały na płyty czy do promocji twórczości innych artystów. Uczestniczyłam w wielu wydarzeniach i festiwalach jazzowych, np. Zaduszki Jazzowe, Jazz Juniors, festiwal Starzy i Młodzi, czyli Jazz w Krakowie, Warsaw Summer Jazz Days, Jazztopad, Solidarity of Arts oraz tanecznych: Festiwal Tańca Współczesnego SPACER, Miasto Młodych Artystów czy Stylowe Uderzenie. Wśród moich wyróżnień konkursowych szczególne miejsce zajmuje fotografia roztańczonej kontrabasistki Esperanzy Spalding, wykonana podczas gdańskiego Solidarity of Arts. Praca została doceniona na międzynarodowym konkursie Jazz World Photo, organizowanym w Czechach w lutym 2015 roku i znalazła się w trzydziestce najlepszych fotografii jazzu na świecie. Rok później znów znalazłam się w światowej finałowej grupie JWP, jako jedna z trójki Polaków – dzięki zdjęciu Wojtka Mazolewskiego i jego Quintetu. Warto dodać, że w konkursie udział wzięli uczestnicy z 34 krajów świata. Wszystkie wyróżnione zdjęcia były i są do dziś częścią objazdowej wystawy m.in. w Nowym Jorku, Pradze czy Włoszech. Zdjęcie W. Mazolewskiego było także częścią tegorocznej zbiorowej wystawy w Norylsku, na dalekiej Syberii. W pracy fotografa doceniam fakt poznawania wciąż nowych, niesamowitych ludzi. Znajomość zaczyna się od wspólnego mianownika, który nas łączy. Pasja sprawia, że spotykamy się podczas zdjęć nie przypadkiem, tylko dlatego, że kochamy to, co robimy. Takie podejście sprawiło, iż w moim portfolio, znalazły się m.in. takie osobistości jak: Herbie Hancock, Marcus Miller, Mike Stern, Michael Patches Stewart, Bennie Maupin, Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Paweł Kaczmarczyk, Leszek Możdżer, Zohar Fresco, Adam Bałdych, Grzech Piotrowski i wielu innych. Na co dzień publikuję swoje zdjęcia w sieci oraz na łamach magazynu Jazz Press. Współpracowałam również z Krakowskim Biurem Festiwalowym, Krakowskim oraz Kieleckim Teatrem Tańca, Teatrem Tańca DF, Szkołą Aktorską SPOT, zespołem Art Color Ballet czy Kontaktem – szkołą przestrzeni i ruchu. Fotografię traktuję, jako pasję. To nie tylko robienie zdjęć i spędzanie długich godzin na postprodukcji przed komputerem. To coś więcej. To zatrzymywanie ulotnej chwili, emocji, czasu na dłużej. Próba uchwycenia swojego spojrzenia na świat, kreowanie obrazu, opowiadanie niepowtarzalnych historii, czasem poszukiwanie prawdy, ale czasem świadome oszustwo.
Wernisaż wystawy odbędzie się 17 lutego o godz. 18.00.
