Pokaz rzeźb autorstwa Pana Czesława Kurowskiego
Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu zaprasza na pokaz rzeźb autorstwa Czesława Kurowskiego powstałych w czasie warsztatów realizowanych przez Centrum Edukacji Plastycznej przy Galerii Sztuki Współczesnej wspólnie z Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Czesław Kurowski - głuchoniewidomy rzeźbiarz z Przemyśla
Czesław Kurowski, 83-letni rzeźbiarz z Przemyśla, od lat tworzy pomimo całkowitej głuchoty i resztek wzroku. Jego pasja do rzeźby i niezwykła determinacja sprawiły, że stał się wielokrotnym uczestnikiem plenerów rzeźbiarskich dla osób głuchoniewidomych, organizowanych w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku koło Radomia. Wydarzenia te, odbywające się w latach 1990–2024, były prowadzone początkowo przez prof. Ryszarda Stryjeckiego – pierwszego kustosza plenerów, a w ostatnich latach przez jego następcę, prof. Jacentego Matysa.
Podczas dwutygodniowych plenerów Kurowski tworzył w glinie ceramicznej od ośmiu do dziesięciu rzeźb, przedstawiających znane postacie ze świata polityki, religii, kultury oraz abstrakcyjne kompozycje i wizerunki zwierząt. Niektóre z jego prac osiągały imponujące rozmiary, sięgając nawet dwóch metrów wysokości. Po ukończeniu rzeźby były wypalane w piecu ceramicznym. Większość jego dzieł znajduje się obecnie w parku Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, a kilka z nich zostało przekazanych jako dar dla niewidomych dzieci ze szkoły w Laskach pod Warszawą.
Twórczość osób głuchoniewidomych, w tym Czesława Kurowskiego, była prezentowana na licznych wystawach, m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej na Zamku Ujazdowskim w Warszawie. W 2024 roku, dzięki współpracy Galerii Sztuki Współczesnej w Przemyślu z CRP w Orońsku, Kurowski tworzy w przestrzeni przemyskiej Galerii. Do tej pory wykonał tu trzy rzeźby: postać głuchej Afrykanki, swój autoportret jako osoby głuchoniewidomej oraz portret syna, Tomasza.
"Brak wzroku i słuchu nie musi stanowić przeszkody w rzeźbieniu. Można ją pokonać dzięki dotykowi i wyobraźni. Spośród wielu form aktywności osób głuchoniewidomych to właśnie rzeźba wydaje się jedną z najbardziej dostępnych i naturalnych. Posługując się dotykiem, człowiek, który nie widzi i nie słyszy, może sam kontrolować i oceniać efekty swojej pracy".
Opracował: Tomasz Kurowski
