Wystawa prac dyplomowych uczniów Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych Krośnie
Dyplomy przygotowane w ramach specjalności "Projektowanie wyrobów artystycznych" są zbiorem różnorodnych prac wykonanych w zróżnicowanych technikach, w których uczennice zastosowały ciekawe rozwiązania materiałowe.
W pracach pt. „Lampy” i „Maski” użyta została ceramika, która od niedawna zagościła w naszej szkole i cieszy się coraz większą popularnością.
„Zielnik” to zestaw pięciu elementów, w których autorka łączy różne rodzaje szwów oraz technikę własną (stosuje elementy z lnu, bawełny, szyfonów, itp.) odtwarzając wybrane rośliny.
„Nora 219 a” to praca składająca się z czterech elementów wykonanych w różnych technikach takich jak drukowanie, wyszywanie, aplikowanie, w których autorka stosuje różnorodne materiały.
„Owady” to zestaw siedemnastu obiektów wykonanych w technice własnej, ukazujących owady powstałe w wyniku połączenia różnorodnych surowców i materiałów; preparowanych liści, suchych roślin, itp.
„Stroje z epoki” to zestaw dwóch prac, które ukazują interpretację strojów inspirowanych spektaklem muzycznym.
„Tryptyk” to zestaw prac wykonanych w technice własnej, inspirowanej sztuką Japonii.
Nauczyciel prowadzący: Elżbieta Skóra
W roku szkolnym 2022/23 w ramach specjalności "Snycerstwo" powstały cztery prace dyplomowe. Uczniowie podjęli różnorodne tematy, świadczące o ich rozległych zainteresowaniach literaturą, historią, psychologią czy ekologią.
Kinga Furmanek wybrała motyw zainspirowany znanym dramatem Stanisława Wyspiańskiego “Wesele” oraz nietypową, jak na snycerstwo technikę, jaką jest drzeworyt. Bohaterami dyptyku stały się postacie młodej pary w ujęciach z profilu. Uczennica nawiązała na tę okoliczność do charakterystycznych cech odświętnego stroju krakowskiego, zaś rysy portretowe powstały w wyobraźni autorki. Nietypowym materiałem było podłoże, stanowiące matrycę. Wybór padł na płytę MDF zapewniającą stabilność pracy przy dość dużym formacie. Nowością było również projektowanie symulacji cięć dłutami na dotykowym ekranie tabletu graficznego.
Drzeworyt polski jest znany na całym świecie głównie za sprawą wybitnych dzieł Władysława Skoczylasa, opisujących życie Podhala i tatrzańskie legendy. Zaletą tej techniki grafiki artystycznej (warsztatowej) jest możliwość wykonania dużej, sygnowanej ilości odbitek na specjalnej prasie, stanowiących pełnowartościowe dzieła sztuki.
Agnieszka Zywar podjęła się wykonania płaskorzeźbionej tablicy pamiątkowej, poświęconej Ignacemu Łukasiewiczowi. Motywacją wyboru była 200 – letnia rocznica urodzin wielkiego Polaka. Kompozycja zawiera jego wizerunek w scenografii wnętrza apteki oraz liternictwo. Autorka zastosowała umiejętnie modelunek światłocieniowy, nawiązujący do tytułu pracy: “Narodziny światła”, korzystając przy tym z bogatej gamy dłut snycerskich. Powierzchnia płaskorzeźby została zabarwiona i zakonserwowana surową ropą naftową i woskiem.
Magdalena Prokop sięgnęła do wątków psychologicznych, związanych z niedawną pandemią. W pracy pod tytułem “Apatia” zmierzyła się z niełatwym problemem zilustrowania stanu psychicznego w pełnoplastycznej rzeźbie, przedstawiającej autoportret w akcie. Rzeźba postawiła przed uczennicą trud budowy realistycznej formy opartej na analizie anatomii postaci. Magda inspirowała się twórczością Bruno Walpoth’a, genialnego rzeźbiarza w drewnie, zwanego wielkim samotnikiem z Tyrolu. Wykorzystała w swojej pracy małe, artystyczne tarniki do modelunku subtelnych relacji fakturalnych i strukturalnych. Na uwagę zasługuje wyrafinowane połączenie metalowego, emaliowanego naczynia ze zwartą, drewnianą bryłą rzeźby.
Kamil Lewtak w kompozycji rzeźbiarskiej “Żegnaj Odro” nawiązał do niedawnej katastrofy ekologicznej na rzece Odrze. Autor przeżył to smutne wydarzenie szczególnie głęboko, gdyż jego hobby to wędkarstwo. W charakterystyczny sposób ukazał ryby w akcie rozpaczliwej i konwulsyjnej walki o życie w ekosystemie, który stał się dla nich śmiertelnym zagrożeniem. Na podkreślenie zasługuje koncepcja Kamila, zmierzająca do rozróżnienia cech gatunkowych i bogactwa fauny rzeki. W symbolicznym akcentowaniu kolorystycznym nawiązał do malarstwa Andrzeja Wróblewskiego, gdzie autor w cyklu “Rozstrzelanie” użył błękitów dla wyróżnienia martwych postaci. Do realizacji pracy potrzebna była szeroka gama narzędzi, takich, jak: dłuta, siekiera, piła łańcuchowa spalinowa i elektryczna, wiertarka, palnik gazowy i inne.
Nauczyciel prowadzący: Paweł Leszega
