61. Muzyczny Festiwal w Łańcucie – koncert inauguracyjny Podkarpacki Informator Kulturalny - PIK

W programie: najpiękniejsze arie i duety z oper i operetek.

Cena biletu: 120 zł.

Artyści:

David Giménez

David Giménez, urodzony w Barcelonie, studiował w klasie fortepianu i kompozycji w  Conservatori del Liceu w swoim mieście rodzinnym. Następnie zrobił specjalizację z dyrygentury w Akademii Muzycznej w Wiedniu pod kierunkiem Karla Österreicher oraz w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie pod kierunkiem Sir Colina Davis.

Od czasu swojego debiutu z Hanowerską Orkiestrą NDR w 1994, pojawiał się na całym świecie, kierując najwybitniejszymi orkiestrami i solistami w miejscach takich jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Wiedeńska Sala Koncertowa, Tokyo’s Suntory Hall oraz w nowojorskich Carnegie Hall i Avery Fisher Hall. W trakcie swojej kariery, David Giménez dyrygował takimi orkiestrami, jak Orkiestra Filharmonii Wiedeńskiej, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, orkiestra „Philharmonia”, Orkiestra Filharmonii w Monachium, Orkiestra Paryska oraz Filarmonica della Scala.  Giménez jest obecnie głównym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii w Bukareszcie oraz dyrygentem honorowym Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.

Opera jest istotną częścią harmonogramu występów Maestro Giméneza. Wykonuje on szeroki repertuar operowy w teatrach takich jak Teatro alla Scala, Wiedeńska Opera Państwowa, Opera Królewska Covent Garden, Opera w Zurychu, Opera Niemiecka w Berlinie, Théâtre du Champs Elysées, Opera w Waszyngtonie, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Teatro Real w Madrycie czy Opera w Sydney.

Korzystając z wyjątkowo dobrej znajomości głosów, David Giménez regularnie współpracuje ze śpiewakami takimi jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Roberto Alagna, Bryn Terfel, Diana Damrau i Joseph Calleja.

Maestro Giménez zasiadał również w jury kilku konkursów, m.in. konkursie wokalnym Verdiego w Parmie, konkursie Operalia czy konkursie kompozytorskim Reina Sofia w Madrycie.

Ostatnio David Giménez pojawił się między innymi na podiach Orkiestry Symfonicznej w Monachium, Orkiestry Symfonicznej w Brucknerhaus Linz, Wiedeńskiej Orkiestry Volksoper, Czeskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej, Orkiestry Filharmonii w Seulu, Orkiestry Filharmonii w Tokio oraz Orkiestry Chińskiej Opery Narodowej. W swoim mieście rodzinnym Maestro Giménez dyrygował takimi orkiestrami, jak Barcelońska Orkiestra Symfoniczna, Real Filarmonia i Orquesta Sinfónica de Bilbao.

W dziedzinie operowej Giménez otworzył ostatnio sezon w Operze Barcelońskiej (Gran Teatre del Liceu) serią koncertów poświęconych pamięci Giuseppe Verdiego, a także wybrano go na reżysera muzycznego nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao i na Festiwalu Erl w Austrii. Maestro Giménez debiutował również z tą operą w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu oraz w Theater an der Wien.

Inne najważniejsze wydarzenia ostatniego czasu obejmują współpracę z Królewską Orkiestrą Filharmoniczną, Wiedeńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Singapurską Orkiestrą Symfoniczną, Malezyjską Orkiestrą Filharmoniczną, Filharmonią Sofijską, Belgijską Orkiestrą Narodową, Moskiewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną – Rosyjską Filharmonią, Filharmonią w Bukareszcie i Orkiestrą Symfoniczną w Shenzhen oraz produkcje operowe, takie jak La Traviata, La Sonnambula i Carmen (Opera Sofia, Opera Las Palmas i Festiwal w Shenzhen). Należy również wspomnieć o jego wystąpieniu w kilku światowych koncertach, zorganizowanych w ramach trasy pożegnalnej José Carrerasa oraz jego pierwszym uczestnictwie w jury Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Eleny Obraztsovej w Moskwie.

Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują prace dla Decca, BMG Classics, Koch- Schwann, Erato i Discmedi.

José Cura

Tenor José Cura, znany na całym świecie ze swoich intensywnych i oryginalnych interpretacji postaci operowych, a także z niekonwencjonalnych i nowatorskich wykonań koncertowych, występuje w najbardziej prestiżowych teatrach na świecie.

Po ukończeniu studiów na wydziale kompozycji i dyrygentury w rodzinnym Rosario, José Cura przeniósł się w 1984 do Buenos Aires, aby doskonalić swoje umiejętności. Aby uzyskać wgląd w życie sceniczne, pracował w jednym z profesjonalnych chórów Teatro Colón w latach 1984-1988, gdzie jego głos rozwinął się w charakterystyczny, śmiały i jasny tenor z odcieniami ciemnego barytonu, który przyniósł mu międzynarodową sławę.

W 1999 roku José Cura wznowił karierę dyrygencką, współpracując m.in. z czołowymi orkiestrami, takimi jak orkiestra Filharmonii Londyńskiej, Symfonii Londyńskiej, Filharmonii Wiedeńskiej, Sinfonia Varsovia, Orkiestrą Toscanini i orkiestrą Węgierskiej Filharmonii, wykonując dzieła operowe i symfoniczne, zachwycając publiczność występami zarówno w kanale dla orkiestry, jak i na scenie.

W 2007 roku odbyła się światowa premiera La Commedia è finita: twórcze przeobrażenie Pagliacciego w połączeniu z tańcem i pantomimą, zaprojektowane i wyreżyserowane przez José Cura, zapoczątkowało jego karierę jako reżysera i projektanta. W 2010 roku zaprojektował, wyreżyserował i zagrał w et Dalila Saint-Saëns’Samsona w Badisches Staatstheater, tworząc innowacyjne, nowoczesne spojrzenie na klasykę. Produkcja dostępna jest na DVD. Jednogłośne pochwały publiczności i krytyków za jego La Rondine w Opéra de Nancy oraz Cavalleria Rusticana i Pagliacci w Opéra Royal de Wallonie w 2012 roku przypieczętowały jego pozycję wyróżnionego dyrektora. W 2013 roku jego inscenizacja Otello w Teatro Colón w Buenos Aires została uznana za jedną z najbardziej udanych produkcji roku w międzynarodowym głosowaniu. Jego spektakl „Skandynawska bohema” (2015), nowa inscenizacja Cyganerii Pucciniego dla Królewskiej Opery Szwedzkiej, został uznany przez prasę i publiczność za jeden z najbardziej udanych spektakli, jakie kiedykolwiek były prezentowane w prestiżowej operze. Jesienią 2016 wielkie uznanie zyskała jego inscenizacja Turandota w Opéra Royal de Wallonie. W 2017 roku jego koprodukcja Petera Grimesa w Bonn i Monte Carlo, w której zadebiutował także tytułową rolą, została okrzyknięta „…mistrzowskim wieczorem”. W 2018 roku, jego nowa produkcja Nabucco dla Opery Narodowej w Pradze została uznana za „… genialną, przemyślaną i zintegrowaną fuzję scenografii, oświetlenia i kostiumów” w operze w Tallinie.

Rok 2014 upłynął pod znakiem powrotu José Cury do działalności kompozytorskiej: w listopadzie Opera Czech Południowych przedstawiła premierę jego Stabat Mater, napisanego w 1989 roku, a w Wielkanoc 2015 roku, po jego powrocie jako Don José w La Scali, odbyła się w Teatro Massimo di Catania światowa premiera jego Magnificat , napisanego w 1988 roku.

W latach 2015 do 2018 roku Maestro Cura sprawował funkcję „Artist in Residence” Praskiej Orkiestry Symfonicznej. Wynikało to z jego zaangażowania w prestiżowym czeskim zespole. Dyrygował tam w trakcie premierowego wykonania swojego tryptyku Ecce Homo w marcu 2017 i we wrześniu 2017 w trakcie premierowego wykonania Modus (Kyrie jego Mszy Requiem) oraz symfonicznej wersji słynnej Misa Criolla i Navidad Nuestra Ariela Ramireza na zamówienie samego Ramireza.

W lutym 2019 roku Maestro Cura został uznany pierwszym w historii Zespołów Artystycznych Radia Węgierskiego „Głównym Artystą Gościnnym” – wokalistą, kompozytorem i dyrygentem. Wraz z instytucją węgierską nagrał on niedawno oratorium Ecce Homo, a 29 stycznia 2020 roku dyrygował podczas światowej premiery swojego Montezumy i Czerwonego Kapłana „opera buffa ma non troppo” w Akademii Muzycznej im. Liszta w Budapeszcie.

W 2015 roku José Cura został uhonorowany przez Senat Argentyny Nagrodą Domingo Faustino Sarmiento za osiągnięcia w dziedzinie edukacji i kultury, a w 2017 roku otrzymał tytuł Profesora Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Rosario w Argentynie, gdzie kontynuował studia kompozytorskie w dekada lat 80. XX w.

Martina Zadro

Jedna z czołowych chorwacko-słoweńskich sopranistek, Martina Zadro bardzo szybko dowiodła swojej zintegrowanej osobowości scenicznej, stale obecnej na międzynarodowej scenie operowej, zachywacjąc publiczność w całej Europie, a także od Japonii po Amerykę Południową. Martina, zwycieżczyni z 1999 roku międzynarodowych konkursów wokalistyki im. Lucii Popp i Antonina Dvořáka, od tamtej pory zdobywała międzynarodowe uznanie swoim czystym i wyrazistym głosem oraz swoim całkowitym oddaniem na scenie.

Martina była ostatnią studentką legendarnej sopranistki Anny Moffo, u której studiowała w Nowym Jorku w latach 2004 - 2006. Po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu mistrzowskiego w klasie śpiewu u prof. Snježany Bujanović-Stanislav na Akademii Muzycznej w Zagrzebiu, Martina kontunowała studia na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Graz, robiąc następnie specjalizację u chorwackiego barytona Vitomira Marofa i słowackiej pedagog, prof. Evy Blahovej.

Zaistniała w operach Verdiego, Mozarta i Pucciniego, jej interpretacja Violetty, Mimi, Contessy, Paminy i Susanny przywiodła ją do Narodni divadlo Prague, Teatru Miejskiego w Santiago, Teatru Miejskiego w Limie, Narodni Divadlo Brno, Schlossfestspiele von Thurn und Taxis Regensburg, Teatro Campoamor w Oviedo, Salzburg Landestheatre, Bunkamura Orchard Hall Tokyo… Jej interpretacja bohaterki Janačka, Katii Kabanowej, w Operze Rennes została w 2018 roku wysoko oceniona przez francuskich krytyków.

Martina Zadro, od 2003 roku główna solistka Słoweńskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu w Lublanie, odgrywała liczne role jako czołowa sopranistka i  w 2005 roku osiągnęła wielki międzynarodowy sukces w roli Armgard z odkrytej na nowo pierwszej opery Offenbacha “Die Rheinnixen”. Poszerzając swój repertuar o  Desdemonę Verdiego, Martina odegrała zwysięsko Otella z Jose Cura na Festiwalu w Lublanie w 2016 roku. Do jej nadchodzących ról w tym sezonie można zaliczyć Antonię i Donnę Annę.

Jej debiut operowy miał miejsce w 1995 roku w Chorwackim Teatrze Narodowym w Zagrzebiu, gdzie od tego czasu zaśpiewała wiele partii, co zostało jeszcze bardziej uwypuklone znakomitą produkcją opery „Crux dissimulata” współczesnego chorwackiego kompozytora Srećko Bradica i partią Róży napisaną dla Martiny, dzięki której zdobyła ona nagrodę Teatrów Chorwackich 2009 za najlepszą rolę w operze, a także inne ważne wyróżnienia, które otrzymała za swoje osiągnięcia artystyczne (Nagroda Marjana Radev, Nagroda Milka Trnina).

Wybitnym wystąpieniem Martiny z legendarnym tenorem Jose Carrerasem była część jego pożegnalnej światowej trasy w 2016 i 2019 roku (Pula, Graz i Lublana).

Na podium koncertowym Martina występuje na licznych festiwalach takich Praska Wiosna, Dvorak's Praha i Al Bustan Festival, z Filharmonią Czeską, Filharmonią Praską, Filharmonią w Zagrzebiu oraz Filharmonią Słoweńską.

Martina współpracuje z współczesnymi wybitnymi dyrygentami takimi jak Yves Abel, Tomaš Netopil, Serge Baudo, Milan Horvat, Pavle Dešpalj, Massimo Zanetti, Ivan Repušić, Dmitrij Kitajenko, Elio Boncompagni, Vjekoslav Šutej, Loris Voltolini, David de Villiers, Uroš Lajovic, Marko Gašperšič, Jan Chalupecký, Johannes Wildner, Gianluca Marcianò, David Gimenez i inni.

W recitalach solowych Martinie najczęściej akompaniuje jej siostra, pianistka Lana Bradić.

Od 2005 roku Martina pracuje również jako pedagog, profesor nadzwyczajny na Wydziale Śpiewu Akademii Muzycznej w Zagrzebiu; wśród jej absolwentów można znaleźć młode, wschodzące gwiazdy: Jelena Kordić (mezzosporan) i Marko Mimica (bas).